Evaluatie verslag Sheffield

Op zondag 12 november was het dan eindelijk zover! We mochten eindelijk naar Sheffield toe. Wekenlang hadden we dingen voorbereid en vandaag ging het dan eindelijk gebeuren. Om 06.30 ging de wekker, snel de auto vol geladen en met een rotgang naar Schiphol. Daar kwamen Naomi en ik bijeen om ons vliegtuig te pakken. Nog even een kop thee en een afscheidsknuffel en we waren klaar voor vertrek.

Na 20 minuten lopen met al die koffers een lege telefoon waren we dan eindelijk op plek van bestemming. Gelukkig kwamen onze gastouders Jenny en Bil ons ophalen. We kwamen terecht in een heel mooi en netjes verzorgd huis. Alles was schoon en het was er lekker warm. We kregen allebei een slaapkamer toegewezen, maar al snel besloten we de grote slaapkamer te delen. Een klein minpuntje was dat er niet genoeg opbergruimte was voor al onze kleren (eigenlijk voor alle kleren van Naomi, maar dat vertellen we er niet bij). Met een beetje creativiteit hebben we het gelukkig op kunnen lossen.

Tijd voor het avondeten. We waren heel benieuwd wat we nou zouden krijgen. Fish and chips? of toch iets anders? Waar we het wel over eens waren was dat we zin hadden in pizza. Mocht het iets anders zijn dan hoopte we dat het in ieder geval niet iets was met te veel groenten. En je raadt het al… het bord lag vol met spruiten, kool, broccoli, bloemkool en wortel. We keken elkaar aan maar wisselden geen woorden uit. Wat ik wel echt heel erg smerig vond was het drinkwater. Ik wilde een stuk spruit wegspoelen met het glas water dat voor mij stond, en nam heel enthousiast een grote slok water. Vervolgens ging ik bijna over mijn nek! Wat vond ik dat smerig. En Naomi maar lachen natuurlijk. Weer een leermomentje; zelfs in Engeland kun je het water niet drinken. Gelukkig hebben we tijdens ons verblijf elke avond goed eten gehad. Van pizza tot pasta en patat. Het was al pikdonker en we wisten niet waar een bushalte was. Gelukkig was Bil zo lief om het voor ons uit te zoeken.

De volgende ochtend ging om 06.00 uur de wekker. Naomi en ik zaten (helaas) in verschillende groepen wat het reizen heel onhandig maakte. We moesten eerst naar Sheffield station om vervolgens naar Chesterfield te reizen. Daarna kon Bil met Naomi mee omdat zij naar de school in Hillsborough moest. Ons gastgezin vond dit niet zo handig geregeld van school. Ook omdat zij een heel ander programma hadden dan wij, konden zij hun hele dagschema aanpassen om ons op tijd op school te krijgen. Na enkele dagen konden we gelukkig zelf de weg vinden naar school en hoefde Bil niet meer met ons mee te reizen. Het is allemaal goed gekomen, maar het was af en toe wel onhandig omdat je niet op dezelfde tijd klaar was. Ik heb twee keer meer dan een uur moeten wachten voordat we samen naar huis konden.

Dan nog even terugblikken op alle activiteiten die we gedaan hebben. Zelf begon ik op Chesterfield met sportactiviteiten gegeven door 1ejaars leerlingen van ook een sport opleiding. We waren het er al snel over eens dat het lesgeef niveau daar een stuk lager ligt dan bij ons. Spellen waren niet goed uitgewerkt en er werden veel fouten gemaakt. Er werd daar bijvoorbeeld gevoetbald met een volleybal. Een beetje raar vonden wij. De sporten die we die dag deden waren simpel en de oefeningen waren zelfs saai. De leraar vertelde ons dat het voor de studenten een goede oefening was om zichzelf te testen, en om zelfvertrouwen op te bouwen. Natuurlijk hebben wij wel serieus meegedaan, maar jeetje wat was het saai om 6x (!!!) dezelfde oefening te doen.

Er waren natuurlijk nog veel meer leuke activiteiten. Het schaatsen bijvoorbeeld. Curling had ik nog nooit gedaan, maar dat was echt superleuk! We hadden een hele leuke groep en onderling was het heel gezellig. Of je nou won of verloor, iedereen had plezier. De dag erna had ik turnen. De turnhal zelf stelde weinig voor, maar de les die we kregen was dik boven verwachting! Er werd door de trainers heel veel aangeboden, maar kon je al iets beter turnen dan mocht je op je eigen niveau aan het werk. Je kreeg hulp en tips waardoor je met heel veel plezier bezig was. Voor mij was dit wel een van de hoogtepunten. How nice is that?!

Ook hadden we verschillende theorielessen op de college. Deze waren van wat mindere kwaliteit omdat we de eerste dagen geen wifiverbinding hadden. De lessen die onze lerares voorbereid had konden nauwelijks doorgaan vanwege slechte wifiverbinding. Hierdoor zat je vaak lang te wachten totdat we een volgende activiteit hadden. Daar kwam bij dat de pauzes ook wel heel erg lang duurde.

Aan het eind van de 2e week gingen we twee leuke activiteiten doen met Yannick. We begonnen met een ruilspel waarbij je een pen moest ruilen voor steeds iets groters/mooiers. Helaas was ons groepje het laatste groepje die deze opdracht had en waren de meeste groepjes ons al voor geweest. Meerdere keren wisten de mensen bij wie we aanbelden meteen al waar we voor kwamen. Ondanks dat we niet zo succesvol waren hebben we heel veel plezier gehad en ontzettend gelachen.

We hebben ook twee presentaties gehad waarvan er eentje wel heel erg leuk was! Wereldkampioen Johnny Nelson kwam het lokaal binnen en vertelde heel interessant hoe hij zijn bokscarrière is begonnen en heeft afgesloten. In zijn voormalige boksschool hadden wij de volgende dag een hele leuke boks les. Johnny had heel veel interactie met ons als studenten. Hij liet ze naar voren komen en deed verschillende opdrachten in de klas. Dit maakte het heel interessant om te blijven luisteren. Ik weet zeker dat iedereen onder de indruk was van zijn presentatie. Dit gaf iedereen meer motivatie voor de boks les van de volgende dag.

Wat een beetje jammer was, was dat we diezelfde avond in de verkeerde bus gestapt waren. Zonder na te denken stapte we in bus 1A in plaats van bus 1. Bij de laatste stop kwam de buschauffeur naar ons toe om te vragen waarom we niet uit waren gestapt. Een beetje geschrokken zijn we maar uitgestapt. Toen we het adres in google maps hadden getypt kregen we letterlijk een mini-hartaanval. Het was ruim 34 minuten lopen vanaf de bushalte naar ons gastgezin. Het leukste was dat ze de telefoon ook niet opnamen en dus nergens vanaf wisten. Met onze telefoons van rond de 15% gingen we met goede moed en een beetje angst toch maar op pad. Gelukkig herkende we al snel de weg en liepen zo door het donkere bos naar huis toe.
Al met al hebben wij een fantastische tijd gehad in Sheffield! De groep is een hechte groep geworden en je hebt heel veel studenten van een andere kant leren kennen. Ons gastgezin was perfect en ze hebben er alles aan gedaan om het ons zo fijn mogelijk te maken. Deze kans was zeker een perfecte voorbereiding voor de zomerstage in juni. Ik ben heel benieuwd wat dat mij gaat brengen. Ik hoop dat dit net zo veel plezier geeft als deze stage en wie weet komt daar nog iets moois uit voort.